e w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| e adjective | autowy(sport, sportowy) związany z autem, opuszczeniem przez piłkę obrębu boiska |
| ea | onatrzecia osoba liczby pojedynczej, rodzaj żeński |
| ea pronoun | tapronoun |
| eadem pronoun | tamtędypronoun |
| eaquatio | aequatio noun | równanie(matematyka, matematyczny) wyrażenie złożone z dwóch lub więcej części połączonych znakiem równości |
| earum pronoun | ichpronoun |
| ebeneus | ebeninus | hebeneus | hebeninus adjective | hebanowyadjective |
| Eblana noun | Dublin(geografia, geograficzny) stolica Irlandii; |
| Eboracum [Eboraci] (2nd) N noun | York(geografia, geograficzny) (administracja) miasto w północnej Anglii; |
| ebur [eboris] (3rd) N noun | kość słoniowa(zoologia, zoologiczny) materiał pochodzący z zębów dużych ssaków: słonia, morsa, hipopotama, narwala; |
| ebriosus noun | łochynia(botanika, botaniczny) (potocznie, potoczny) roślina z gatunku Vaccinium uliginosum L., borówka bagienna |
| ebrius | pandox | potor noun | pijak(potocznie, potoczny) osoba będąca pod wpływem alkoholu |
| ebrius | potor noun | pijanynoun |
| ebrius | vinolentus | crapulatus | deebriatus | ebriacus | madidus adjective | pijanyadjective |
| ebulum | ebulus noun | czarny bez(botanika, botaniczny) Sambucus nigra, krzew lub niewielkie drzewo o kremowych lub różowawych kwiatach tworzących baldachogrona i ciemnofioletowych owocach wykorzystywanych na przetwory; |
| Ebusus noun | Ibiza(geografia, geograficzny) (urbanistyka, urbanistyczny) miasto, stolica wyspy Ibiza (1.1) Ibiza(geografia, geograficzny) wyspa na Morzu Śródziemnym, w archipelagu Balearów; |
| ecce | otóżnawiązuje do innej wypowiedzi, rozpoczynając komentarz lub jej uzupełnienie |
| ecce verb | obejrzećverb |
| ecce pronoun | otopronoun |
| ecce noun | chodzenie(potocznie, potoczny) pozostawanie w bliskiej zażyłości emocjonalnej o podłożu seksualnym z drugą osobą, bez formalnego zobowiązania |
| ecclesia [ecclesiae] (1st) F noun | cerkiew(architektura, architektoniczny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) świątynia prawosławna; cerkiew(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wspólnota chrześcijan wyznania prawosławnego; eklezja(historia, historyczny, historycznie) zgromadzenie pełnoprawnych obywateli starożytnych Aten, którzy ukończyli 20 lat, najwyższy organ władzy decydujący o polityce zagranicznej i wewnętrznej polis; kościół(architektura, architektoniczny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) świątynia chrześcijańska; Kościół(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) chrześcijańska wspólnota religijna w danym miejscu, np. mieście, kraju; także wspólnota wszystkich wyznawców danej religii Kościół(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) religijna instytucja społeczna obejmująca wspólnotę wiernych danej religii, zwykle chrześcijańskiej, przeważnie hierarchiczna; |
| Ecclesia Catholica noun F | Kościół katolicki(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) trynitarne wyznanie chrześcijańskie, tradycji katolickiej mające system dogmatyczno-doktrynalny oparty na Biblii i tradycji, uznające siedem sakramentów, autorytet Kościoła oraz kult maryjny i świętych, na którego czele stoi papież; |
| Ecclesiastes [Ecclesiastis] (3rd) M noun | Eklezjastes(biblijny) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) Księga Koheleta Eklezjastes(biblijny) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) starożytny żydowski pisarz, autor Księgi Koheleta; Kohelet(biblijny) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) starożytny żydowski pisarz, autor Księgi Koheleta; |
| Ecclesiastes | |
| ecclesiologia noun | eklezjologia(teologia, teologiczny) teologiczna nauka o Kościele jako wspólnocie ludzi wierzących, teologia Kościoła; |
| ecclēsiasticus adjective | eklezjalny(teologia, teologiczny) związany z określonym kościołem (instytucją) kościelnyadjective |
| echeneis naucrates noun | podnawka(ichtiologia, ichtiologiczny) ryba z gatunku podnawka (1.2) |
| Echeneis naucrates noun | podnawka(ichtiologia, ichtiologiczny) Echeneis naucrates, gatunek ryb z rodziny podnawek (Echeneidae); |
| echidna [echidnae] (1st) F noun | kolczatka(systematyka) (zoologia, zoologiczny) Tachyglossus, żywiący się mrówkami ssak pokryty kolcami; |
| echinococcoses noun | bąblowica(medycyna, medyczny) pasożytnicza choroba wywoływana przez bąblowca, powodująca tworzenie się torbieli w narządach wewnętrznych; |
| echis noun | efa(zoologia, zoologiczny) jadowity wąż z rodzaju Echis |
