disciplina w języku polskim

Łacina	Polski
disciplina [disciplinae] verb	kształcićverb zdobywać wiedzę, umiejętności studiowaćverb uczyć się na uczelni wyższej; być na studiach
disciplina [disciplinae] noun	dyscyplinanoun dział nauki, techniki itp. dyscyplinanoun rodzaj uprawianego sportu dyscyplinanoun rygorystyczne zasady postępowania opracowanie(rzeczownik odczasownikowy) od opracować noun
disciplina [disciplinae] adjective	karnyadjective wdrożony do posłuszeństwa
alumnus disciplinae noun	adeptnoun osoba, która się kształci, szczególnie osoba zdobywająca wiedzę praktyczną

Historia wyszukiwania