dico w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| dico [dicere, dixi, dictus] (3rd) verb | rzec(książkowy) powiedzieć, odezwać się, zakomunikować coś |
| dico | aio | loquor | for | inquam | proloquor verb | powiedziećverb |
| dico | dicere verb | mówićverb |
| abdico [abdicere, abdixi, abdictus] (3rd) TRANS verb | abdykować(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) zrzekać się władzy monarszej; dokonywać abdykacji odmawiaćverb |
| appello | nomino | dico verb | nazywaćverb |
| benedico [benedicere, benedixi, benedictus] (3rd) verb | błogosławić(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) udzielać błogosławieństwa |
| claudico [claudicare, claudicavi, claudicatus] (1st) INTRANS verb | kuśtykaćverb |
| dedico [dedicere, dedixi, dedictus] (3rd) verb | przeznaczyćverb |
| interdico [interdicere, interdixi, interdictus] (3rd) verb | banować(informatyka, informatyczny) (potocznie, potoczny) stosować wobec kogoś ban, uniemożliwiając korzystanie z jakiejś usługi internetowej zabronićverb zakazać(zobacz) zakazywać zakazywaćverb |
| judico [judicare, judicavi, judicatus] (1st) verb | sądzićverb |
| mendico [mendicare, mendicavi, mendicatus] (1st) verb | żebraćverb |
| nudicollis adjective | nagoszyiadjective |
| praeiudico verb | przesądzaćverb |
| radico [radicare, radicavi, radicatus] (1st) INTRANS verb | zapuścić korzenieverb |
