constans w języku polskim

Łacina	Polski
constans [constantis (gen.), constantior -or -us, constantissimus -a -um] verb	regulować(technologia, technika, techniczny) nastawiać przyrząd, mechanizm, urządzenie tak, aby działały w pożądany sposób verb regulowaćverb dozować ilość, moc czegoś regulowaćverb kierować ruchem, obrotem czegoś regulowaćverb ustalać reguły, zasady
Constans [constantis (gen.), constantior -or -us, constantissimus -a -um] noun	Konstansnoun imię męskie
constans [constantis (gen.), constantior -or -us, constantissimus -a -um] noun	stałanoun symbol, któremu przyporządkowana jest pewna zdefiniowana wartość; trwała ondulacja(fryzjerstwo, fryzjerski) zabieg fryzjerski polegający na sfalowaniu lub skręceniu włosów środkami chemicznymi tak, aby nie uległy szybkiemu rozprostowaniu; noun
constans [constantis (gen.), constantior -or -us, constantissimus -a -um] adjective	nieprzerwanyadjective trwający bez przerwy niezłomnyadjective taki, którego nie można zwyciężyć ustawicznyadjective ciągle trwający
inconstans [(gen.), inconstantis] adjective	kapryśnyadjective miewający kaprysy, łatwo ulegający kaprysom; taki, który jest zmienny, niestały, działający pod wpływem kaprysu krnąbrnyadjective nieposłuszny, bezczelny, o trudnym charakterze niekonsekwentnyadjective pozbawiony konsekwencji (np. w działaniu, planach); sprzeczny, nielogiczny nietrwałyadjective nie trwający długo

Historia wyszukiwania