canto w języku polskim

Łacina	Polski
canto [cantare, cantavi, cantatus] verb	piać(ornitologia, ornitologiczny) o kogucie wydawać charakterystyczny koguci głos verb śpiewać(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) wykonywać melodię głosem verb
cantonensis adjective	kantońskiadjective związany z Kantonem, dotyczący Kantonu (miasta w Chinach)
cantor [cantoris] noun	kantor(dawniej, dawny) biuro poczty noun kantornoun miejsce umożliwiające wymianę waluty na inną piosenkarznoun osoba zajmująca się zawodowo śpiewaniem; śpiewaknoun mężczyzna lub chłopiec, który śpiewa
incanto [incantare, incantavi, incantatus] verb	urzekaćverb wzbudzać podziw

Historia wyszukiwania