słownik Łacino-Polski »
benigna w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| Benigna noun | Benignanoun |
| benignus [benigna -um, benignior -or -us, benignissimus -a -um] adjective | spolegliwy(potocznie, potoczny) skłonny do kompromisu, uległy wspaniałomyślnyadjective |
| Łacina | Polski |
|---|---|
| Benigna noun | Benignanoun |
| benignus [benigna -um, benignior -or -us, benignissimus -a -um] adjective | spolegliwy(potocznie, potoczny) skłonny do kompromisu, uległy wspaniałomyślnyadjective |
