a w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| abdo [abdere, abdidi, abditus] (3rd) TRANS verb | ukrywaćverb |
| Abderites noun | abderyta(historia, historyczny, historycznie) (etnografia, etnograficzny) mieszkaniec miasta Abdera w Tracji uchodzący w opinii starożytnych Greków za uosobienie głupoty, filisterstwa i kołtuństwa |
| Abdiae | |
| Abdias noun | Abdiasz(biblijny) postać biblijna, prorok; |
| abdicatio [abdicationis] (3rd) F noun | abdykacjanoun wypowiedzenienoun |
| abdicativus [abdicativa, abdicativum] adjective | ujemny(matematyka, matematyczny) (ekonomia, ekonomiczny) mniejszy od zera |
| abdico [abdicere, abdixi, abdictus] (3rd) TRANS verb | abdykować(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) zrzekać się władzy monarszej; dokonywać abdykacji odmawiaćverb |
| abdicātiō noun | rezygnacjanoun |
| abdicō verb | poddaćverb poddaćverb |
| abditus [abdita, abditum] adjective | ukrytyadjective |
| abdominalis [abdominalis, abdominale] adjective | brzusznyadjective odwłokowy(zoologia, zoologiczny) związany z odwłokiem, dotyczący odwłoka |
| abdominis noun | tors(anatomia, anatomiczny) górna część tułowia u mężczyzny; klatka piersiowa |
| abdominoscopia noun | laparoskopia(medycyna, medyczny) wziernikowanie jamy otrzewnej; |
| Abdon noun | Abdonnoun |
| abductiō noun | abdukcja(fizjologia, fizjologiczny) odchylenie kończyny od osi ciała; |
| abductor noun | abduktor(anatomia, anatomiczny) mięsień odciągający kończynę od ciała; |
| abdō verb | wsadzać(potocznie, potoczny) zamykać w więzieniu |
| abdōmen noun | odwłok(zoologia, zoologiczny) tylny odcinek ciała stawonogów podbrzusze(anatomia, anatomiczny) u człowieka: część ciała poniżej brzucha |
| abecedaria [abecedariae] (1st) F noun | abakawir(chemia, chemiczny) organiczny związek chemiczny, nukleozydowy inhibitor odwrotnej transkryptazy; |
| abecedarius [abecedaria, abecedarium] adjective | alfabetycznyadjective alfabetycznyadjective |
| abecedarium [abecedarii] (2nd) N noun | ABCnoun abecadło(językoznawstwo, językoznawczy) zbiór wszystkich liter ułożony w ogólnie przyjętym porządku abecadło(przenośnie, przenośnia) elementarne podstawy jakiejś dziedziny wiedzy, rzemiosła, itp. alfabeta(dawniej, dawny) (żartobliwie) (ironicznie) człowiek prawie niepiśmienny, znający tylko alfabet |
| abecedarius [abecedarii] (2nd) M noun | pierwszoklasista(edukacja, edukacyjny) uczeń klasy pierwszej |
| Abecedarium Glagoliticum adjective | głagolicki(językoznawstwo, językoznawczy) związany z głagolicą; zapisany głagolicą; posługujący się głagolicą |
| Abecedarium Glagoliticum noun N | głagolica(językoznawstwo, językoznawczy) najstarszy alfabet słowiański; |
| abecedārium noun | elementarz(edukacja, edukacyjny) podręcznik do początkowej nauki czytania i pisania; spłonka(wojskowość, wojskowy) (technologia, technika, techniczny) mały ładunek wybuchowy inicjujący wybuch właściwego materiału wybuchowego; |
| Abel noun | Abelnoun |
| abellana [abellanae] (1st) F noun | orzech laskowy(spożywczy) (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) (cukiernictwo) jadalny owoc leszczyny |
| abentericus adjective | pozajelitowy(medycyna, medyczny) taki, który pomija jelita, zachodzi poza nimi |
| abeo [abire, abivi(ii), abitus] verb INTRANS | odchodzić(eufemistycznie) umierać odchodzićverb |
