Polsk-Tysk ordbok »

piec betyder på tyska

PolskaTyska
Piec (astronomia, astronomiczny) jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
noun

Chemischer OfenSubstantiv

piec noun
budowla lub konstrukcja przeznaczona do spalania

OfenSubstantiv

piec verb
poddawać coś (zwykle żywność) działaniu wysokiej temperatury powyżej 100°C bez udziału wody

backen [bäckt/backt; backte/(veraltend:) buk; hat gebacken]Verb

piec kaflowy noun

der Kachelofen [des Kachelofens; die Kachelöfen]Substantiv

piec kuchenny noun

der Feuerherd [des Feuerherd(e)s; die Feuerherde]Substantiv

piec piekarski noun

der Backofen [des Backofens; die Backöfen]Substantiv

piec łukowy

Lichtbogenofen

piechota (wojskowość, wojskowy) rodzaj wojsk walczących pieszo i w bliskim kontakcie z nieprzyjacielem;
noun

Infanterie | FußvolkSubstantiv

piechota liniowa

Linieninfanterie

piechota morska noun

die Marineinfanterie [der Marineinfanterie; die Marineinfanterien]Substantiv

piechotą

zu Fuß

piechur (wojskowość, wojskowy) żołnierz piechoty
noun

der Fußsoldat [des Fußsoldaten; die Fußsoldaten]Substantiv

piecuszek (ornitologia, ornitologiczny) Phylloscopus trochilus, oliwkowozielony, mały ptak eurazjatycki o melancholijnym śpiewie;
noun

der Fitis [des Fitisses; die Fitisse]Substantiv

piecyk noun

der Backofen [des Backofens; die Backöfen]Substantiv

piecza (książkowy) obejmowanie opieką
noun

Obhut | PflegeSubstantiv

pieczara noun

die Grotte [der Grotte; die Grotten]Substantiv

pieczarka (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) jadalny owocnik pieczarki (1.1), surowiec kulinarny
noun

der Champignon [des Champignons; die Champignons]Substantiv

pieczeniarz noun

der Schmarotzer [des Schmarotzers; die Schmarotzer]Substantiv

pieczenie (rzeczownik odczasownikowy) od piec
noun

Backen [bäckt/backt; backte/(veraltend:) buk; hat gebacken]Substantiv

pieczeń (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) potrawa z upieczonego mięsa (z wyjątkiem ryb)
noun

der Braten [des Bratens; die Braten]Substantiv

pieczony (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) przyrządzony / przyrządzany w procesie pieczenia
adjective

gebraten | gebackenAdjektiv

pieczywo (spożywczy) ogólnie o produktach spożywczych wypiekanych na bazie mąki
noun

die Backware [der Backware; die Backwaren]Substantiv

pieczątka (zdrobniale) pieczęć
noun

OberwappenSubstantiv

pieczętować (przenośnie, przenośnia) ostatecznie coś potwierdzać, przesądzać
verb

einzementierenVerb

pieczętować verb
opatrywać coś pieczęcią, wykonywać pieczęć na zamknięciu w celu zabezpieczenia

einzementierenVerb

pieczętować verb
opatrywać coś pieczęcią, wykonywać pieczęć

einzementierenVerb

pieczęć noun
znak rozpoznawczy osoby prawnej lub fizycznej, wyciskany za pomocą stempla (tłoka); nadaje moc prawną pismu lub dokumentowi, stanowi świadectwo wiarygodności

Siegel | StempelSubstantiv

pieczęć noun
środek zabezpieczający nienaruszalność zamkniętego pisma lub przedmiotu

das Siegel [des Siegels; die Siegel]Substantiv

bezpieczeństwo noun
stan braku zagrożenia, obawy, powodów do strachu; bycie bezpiecznym

die Sicherheit [der Sicherheit; die Sicherheiten]Substantiv

bezpiecznik noun
podzespół chroniący przed nieprawidłowym działaniem urządzenia lub sieci (np. elektrycznej, gazowej);

die Sicherung [der Sicherung; die Sicherungen]Substantiv

bezpieczny adjective
taki, który nie jest zagrożony, któremu nic nie grozi

sicher | geborgen | ungefährdetAdjektiv

bezpieczny adjective
taki, który nie stwarza zagrożenia

sicher [sicherer; am sichersten]Adjektiv

chłopiec noun
młody człowiek płci męskiej

Junge | KnabeSubstantiv

chłopiec do bicia noun

der Prügelknabe [des Prügelknaben; die Prügelknaben]Substantiv

chłopiec do piłek (sport, sportowy) chłopak zbierający piłki podczas meczu i podający je grającemu
noun

der Balljunge [des Balljungen; die Balljungen]Substantiv

chłopiec na posyłki noun
chłopak, który pracuje wykonując doraźne, proste polecenia

der Laufbursche [des Laufburschen; die Laufburschen]Substantiv

czepiec (anatomia, anatomiczny) (zoologia, zoologiczny) jeden z żołądków przeżuwaczy;
noun

der Netzmagen [des Netzmagens; die Netzmägen]Substantiv

czepiec (historia, historyczny, historycznie) (etnografia, etnograficzny) rodzaj kobiecego nakrycia głowy;
noun

die Haube [der Haube; die Hauben]Substantiv

Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego

Europäische Agentur für Flugsicherheit

głupiec noun
osoba dokonująca nierozsądnych wyborów, niemądra, naiwna i bezmyślna

Dummkopf | DeppSubstantiv

12