karabin betyder på tyska

Polska	Tyska
karabin (wojskowość, wojskowy) indywidualna broń strzelecka o długiej lufie; noun	das Gewehr [des Gewehr(e)s; die Gewehre]Substantiv
karabin automatyczny	Sturmgewehr
karabin maszynowy (wojskowość, wojskowy) zespołowa broń samoczynna zasilana amunicją o kalibrze do 20 mm; noun	das Maschinengewehr [des Maschinengewehr(e)s; die Maschinengewehre]Substantiv
karabinek noun indywidualna broń strzelecka o lufie krótszej niż w karabinie;	der Karabiner [des Karabiners; die Karabiner]Substantiv
karabinier (historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) w dawnych armiach europejskich: wyborowy żołnierz piechoty i kawalerii noun	der Karabinier [des Karabiniers; die Karabiniers\|Karabiniere]Substantiv
granat karabinowy noun granat przeznaczony do miotania przy pomocy garłacza	die Gewehrgranate [der Gewehrgranate; die Gewehrgranaten]Substantiv

Sökhistorik