ar betyder på tyska
| Polska | Tyska |
|---|---|
| Aragonia (geografia, geograficzny) (administracja) region autonomiczny w północnej Hiszpanii noun | Aragonien | AragonSubstantiv |
| aragonit (mineralogia, mineralogiczny) minerał z gromady węglanów, polimorficzna odmiana węglanu wapnia; noun | der Aragonit [des Aragonits; die Aragonite]Substantiv |
| Aragonka noun mieszkanka Aragonii | Aragonesin | AragonierinSubstantiv |
| aragoński (językoznawstwo, językoznawczy) język aragoński; noun | das Aragonesisch [des Aragonesisch(s); —]Substantiv |
| aragoński adjective dotyczący Aragonii lub jej mieszkańców, związany z Aragonią, pochodzący z Aragonii | das aragonesisch [des Aragonesisch(s); —]Adjektiv |
| Aragwi (geografia, geograficzny) (hydrologia, hydrologiczny) rzeka we wschodniej Gruzji, lewy dopływ Kury; noun | AragwiSubstantiv |
| Arak (geografia, geograficzny) (administracja) miasto w środkowym Iranie, u podnóża gór Zagros; noun | ArakSubstantiv |
| arak (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) arabska (głównie libańska) wódka anyżowa; noun | der Anisschnaps [des Anisschnapses; die Anisschnäpse]Substantiv |
| arakowy adjective od: arak | der Arrak [des Arraks; die Arraks/Arrake]Adjektiv |
| Araks (geografia, geograficzny) (hydrologia, hydrologiczny) rzeka w Turcji, Armenii, Iranie i Azerbejdżanie, prawostronny dopływ Kury; noun | ArasSubstantiv |
| aramejski (językoznawstwo, językoznawczy) język z grupy semickiej, używany na Bliskim Wschodzie od II tysiąclecia p.n.e. do czasów dzisiejszych; noun | Aramäisch [aramäischer; am aramäischsten]Substantiv |
| aramejski adjective związany z Aramejczykami, z dawną Syrią | aramäisch [aramäischer; am aramäischsten]Adjektiv |
| aranżacja noun dostosowanie przestrzeni lub wnętrza pod względem funkcjonalnym albo estetycznym | das Arrangement [des Arrangements; die Arrangements]Substantiv |
| aranżować verb organizować, urządzać | arrangieren [arrangierte; hat arrangiert]Verb |
| Ararat (geografia, geograficzny) górski masyw wulkaniczny w Turcji; noun | der Ararat [des Ararat(s); —] (Berg in der Türkei)Substantiv |
| araukaria (botanika, botaniczny) rodzaj drzew iglastych z rodziny araukariowatych noun | die Araukarie [der Araukarie; die Araukarien]Substantiv |
| arbiter (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) rozjemca, sędzia polubowny powołany aby rozstrzygnąć spór noun | der Schiedsmann [des Schiedsmann(e)s; die Schiedsleute|Schiedsmänner]Substantiv |
| arbiter (sport, sportowy) sędzia sportowy noun | der Schiedsrichter [des Schiedsrichters; die Schiedsrichter]Substantiv |
| arbitralność (książkowy) cecha tego, co jest arbitralne noun | Willkür-Substantiv |
| arbitralny adjective narzucający swoje zdanie, nielubiący sprzeciwu | arbiträr [arbiträrer; am arbiträrsten]Adjektiv |
| arbitraż noun sąd rozjemczy, polubowne rozstrzygnięcie danej kwestii przez arbitrów | die Arbitrage [der Arbitrage; die Arbitragen]Substantiv |
| arboretum (ekologia, ekologiczny) wyodrębniony obszar, na którym znajduje się kolekcja drzew i krzewów, utrzymywany w celu naukowo-badawczym (np. prace nad aklimatyzacją obcych gatunków), bądź ochrony rzadkich gatunków i odmian; noun | das Arboretum [des Arboretums; die Arboreten]Substantiv |
| arbuz (ogrodnictwo, ogrodniczy) (botanika, botaniczny) Citrullus Schrad., rodzaj roślin z rodziny dyniowatych; noun | die Wassermelone [der Wassermelone; die Wassermelonen]Substantiv |
| arbuz (spożywczy) (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) (cukiernictwo) owoc arbuza (1.1), wielka kula w zielonej, twardej skórce i z czerwonym, wodnistym miąższem o słodkim smaku noun | die Wassermelone [der Wassermelone; die Wassermelonen]Substantiv |
| archaiczny adjective będący typowym dla dawnych czasów | archaisch | veraltetAdjektiv |
| archaik (geologia, geologiczny) najstarszy eon w dziejach Ziemi; noun | das Archaikum [des Archaikums; —]Substantiv |
| archaistyczny adjective mający cechy epok minionych | archaistischAdjektiv |
| archaizm (językoznawstwo, językoznawczy) forma językowa, która wyszła z użycia noun | der Archaismus [des Archaismus; die Archaismen]Substantiv |
| archaizować verb nadawać utworowi cechy charakterystyczne dla dzieł dawnych epok | archaisieren [archaisierte; hat archaisiert]Verb |
| Archangielsk (geografia, geograficzny) miasto w północnej części europejskiej Rosji; noun | ArchangelskSubstantiv |
| archanioł (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) każdy byt duchowy stojący w hierarchii niebiańskiej wyżej niż chór aniołów; noun | der Erzengel [des Erzengels; die Erzengel]Substantiv |
| archeolog noun naukowiec badający materialne pozostałości dawnych społeczeństw | der Archäologe [des Archäologen; die Archäologen]Substantiv |
| archeolog noun uczona badająca materialne pozostałości dawnych społeczeństw | die Archäologin [der Archäologin; die Archäologinnen]Substantiv |
| archeologia noun nauka, której celem jest odtwarzanie społeczno-kulturowej przeszłości człowieka na podstawie znajdujących się w ziemi, na ziemi lub w wodzie materialnych pozostałości działań ludzkich; | Archäologie | AltertumskundeSubstantiv |
| archeologiczny adjective związany z archeologią, dotyczący archeologii | archäologischAdjektiv |
| archeolożka (potocznie, potoczny) specjalistka w zakresie archeologii noun | die Archäologin [der Archäologin; die Archäologinnen]Substantiv |
| archeozoik noun | das Azoikum [des Azoikums]Substantiv |
| archeozoologia (naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) nauka pomocnicza archeologii, zajmująca się badaniem szczątków zwierząt odkrytych w czasie wykopalisk; noun | die Paläozoologie [der Paläozoologie; —]Substantiv |
| archetyp (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) pierwowzór postaci noun | Archetyp | ArchetypusSubstantiv |
| archetyp (psychologia, psychologiczny) pierwotne wyobrażenie i wzorzec zachowania; noun | Archetyp | ArchetypusSubstantiv |
