znak betyder på svenska
| Polska | Svenska |
|---|---|
| znak noun dowód, oznaka czegoś | tecken [tecknet; pl. ~, best. pl. tecknen]substantiv |
| znak noun dźwięk, spojrzenie, gest itp. służący do przekazania informacji | tecken [tecknet; pl. ~, best. pl. tecknen]substantiv vink [~en ~ar]substantiv |
| znak noun kształt, któremu przypisuje się określone znaczenie | märke [~t ~n]substantiv tecken [tecknet; pl. ~, best. pl. tecknen]substantiv |
| znak drogowy (motoryzacja) symbol graficzny, świetlny lub napis zawierający informacje, ostrzeżenia, nakazy i zakazy skierowane do użytkowników dróg; noun | vägmärke [~t ~n]substantiv |
| znak interpunkcyjny noun | skiljetecken [-tecknet; pl. ~, best. pl. -tecknen]substantiv |
| znak końca dowodu (termin typograficzny) (matematyka, matematyczny) symbol stosowany przez matematyków do oznaczania końca dowodu; noun | gravsten [~en ~ar]substantiv |
| znak przestankowy noun znak graficzny służący do rozdzielenia części zdania lub samych zdań | interpunktionstecken [-tecknet; pl. ~, best. pl. -tecknen]substantiv skiljetecken [-tecknet; pl. ~, best. pl. -tecknen]substantiv |
| znak wodny noun obraz na papierze widzialny pod światło, uzyskiwany w trakcie jego produkcji; | vattenmärke [~t ~n]substantiv vattenstämpel [~n -stämplar]substantiv |
| znak zapytania (językoznawstwo, językoznawczy) znak graficzny ? umieszczany na końcu zdania pytającego; noun | frågetecken [-tecknet; pl. ~, best. pl. -tecknen]substantiv |
| znak zodiaku (astronomia, astronomiczny) (astrologia, astrologiczny) każda z dwunastu części zodiaku, nosząca nazwę gwiazdozbioru zodiakalnego, który leżał w jej obrębie ok. 2000 lat temu; noun | stjärntecken [-tecknet; pl. ~, best. pl. -tecknen]substantiv |
| znak zodiaku (astronomia, astronomiczny) (astrologia, astrologiczny) symbol oznaczający znak zodiaku (1.1) noun | stjärntecken [-tecknet; pl. ~, best. pl. -tecknen]substantiv |
| znakomitość osoba ciesząca się uznaniem | |
| znakomity bardzo dobry, doskonały, świetny | briljant [~en, ~er] perfekt [n. ~, ~a] |
| znakomity adjective bardzo dobry, doskonały, świetny | excellent [n. ~, ~a]adjektiv finfin [~t ~a]adjektiv förträfflig [~t ~a]adjektiv lysandeadjektiv |
| znakomity będący w przewadze, większości | övervägande [~t, ~n] |
| znakomity adjective będący w przewadze, większości | dominerandeadjektiv överväldigandeadjektiv |
| znakomity adjective powszechnie znany i szanowany ze względu na swoje zasługi, pochodzenie itp. | eminent [n. ~, ~a]adjektiv framståendeadjektiv |
| znakomity adjective wyróżniający się, wybitny pod jakimś względem; niezwykły, nieprzeciętny | enaståendeadjektiv framståendeadjektiv utomordentlig [~t ~a]adjektiv ypperlig [~t ~a]adjektiv |
| znakować verb stawiać na czym znaki; opatrywać znakiem | känneteckna [~de ~t]verb |
| dać znak życia | |
| dwuznak | |
| odznaka noun znak przynależności do czegoś, np. organizacji, noszony na ubraniu | emblem [~et; pl. ~]substantiv |
| odznaka noun znak wyróżniający kogoś zasłużonego, nagrodzonego, noszony na ubraniu | ordning [~en ~ar]substantiv |
| oznaka noun | ansats [~en ~er]substantiv |
| oznaka noun objaw świadczący o czymś; dowód, znak czegoś | tecken [tecknet; pl. ~, best. pl. tecknen]substantiv |
| oznakowanie noun zbiór znaków dotyczących czegoś | järtecken [-tecknet; pl. ~, best. pl. -tecknen]substantiv |
