Polska | Svenska |
---|---|
wyraz (językoznawstwo, językoznawczy) symbol fonetyczny (ciąg głosek) lub graficzny (znak lub ciąg znaków), niosący określone znaczenie bądź pełniący funkcję składniową; noun | ord [~et; pl. ~]substantiv |
wyraz (matematyka, matematyczny) składnik równania, funkcji, ciągu liczbowego itp. | |
wyraz noun | betygelse [~n ~r]substantiv |
wyraz noun przejaw stanu emocjonalnego człowieka, mający odzwierciedlenie w mimice lub rysach twarzy | uttryck [~et; pl. ~]substantiv |
wyraz noun wymowa / odbicie / uzewnętrznienie, przejaw | uttryck [~et; pl. ~]substantiv |
wyraz twarzy noun emocje ukazujące się na czyjeś twarzy nadające jej dany wygląd | ansiktsuttryck [~et; pl. ~]substantiv |
wyrazistość noun cecha tego, co wyraziste, wyraźne | klarhet [~en ~er]substantiv |
wyrazisty adjective przykuwający uwagę, pełen wyrazu, sugestywnie przedstawiający coś | uttrycksfull [~t ~a]adjektiv |
wyrazić noun | fälla [~n, fällor]substantiv |
wyrazić zgodę verb | acceptera [~de ~t]verb |
rodzina wyrazów (językoznawstwo, językoznawczy) grupa wyrazów zawierających ten sam rdzeń; | |
słownik wyrazów bliskoznacznych (językoznawstwo, językoznawczy) zbiór słów jakiegoś języka z odniesieniami do wyrazów, wyrażeń i zwrotów połączonych z nimi relacją synonimii | |
słownik wyrazów obcych (językoznawstwo, językoznawczy) zbiór słów jakiegoś języka pochodzących z innych języków |