pot betyder på svenska
| Polska | Svenska |
|---|---|
| potwarz noun | skymf [~en ~er]substantiv |
| potwierdzać verb | bejaka [~de ~t]verb |
| potwierdzenie noun pismo, wypowiedź lub podpis, które coś potwierdzają | bekräftelse [~n ~r]substantiv |
| potwierdzić verb stwierdzić prawdziwość (autentyczność, istnienie) czegoś, dać potwierdzenie | bejaka [~de ~t]verb besanna [~de ~t]verb |
| potwór noun straszny stwór | monster [monstret; pl. monster, best. pl. monstren]substantiv odjur [~et; pl. ~]substantiv |
| potwornie adjective w sposób wywołujący odrazę | fasansfull [~t ~a]adjektiv |
| potworność noun rzecz odrażająca, przerażające zjawisko | bävan [best. ~]substantiv |
| potworny adjective | faslig [~t ~a]adjektiv |
| potworny adjective bardzo brzydki | ful [~t ~a]adjektiv |
| potworny adjective taki, który budzi przerażenie, strach | förskräcklig [~t ~a]adjektiv |
| potyczka noun | holmgång [~en ~ar]substantiv |
| potyczka noun niewielkie starcie, walka drobnych oddziałów zbrojnych | skärmytsling [~en ~ar]substantiv |
| potykać (dawniej, dawny) walczyć, pojedynkować się verb | tornera [~de ~t]verb |
| potykać (przenośnie, przenośnia) popełniać błąd, postępować niesłusznie verb | snava [~de ~t]verb |
| potykać zaczepiać o coś nogą i tracić równowagę lub przewracać się | |
| potylica (anatomia, anatomiczny) kość potyliczna, kość czaszki, w której znajduje się otwór łączący jamę mózgoczaszki z kanałem kręgowym kręgosłupa; noun | bakhuvud [~et; pl. ~en, best. pl. ~ena]substantiv |
| potyliczny (anatomia, anatomiczny) dotyczący potylicy | |
| po tej stronie adverb | hitomadverb |
| po trochu adverb | pö om pöadverb |
| po trosze adjective | småttadjektiv |
| apoteoza noun wyidealizowanie, wybielenie, przypisywanie, nadawanie istocie bądź rzeczy przymiotów ją idealizujących; przedstawienie jakiejś idei, postaci, wydarzenia w sposób skrajnie subiektywny niepoświęcający żadnej uwagi jakimkolwiek wadom, postrzegający jedynie zalety; | apoteos [~en ~er]substantiv |
| apotropeiczny (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (etnografia, etnograficzny) taki, który ma rzekomo moc odpędzania złych mocy, duchów, diabłów | |
| azotan potasu noun | kaliumnitrat [~et]substantiv |
| chlupotać verb | skvalpa [~de ~t]verb |
| cyjanek potasu (chemia, chemiczny) silna trucizna, nieorganiczny związek chemiczny z grupy cyjanków, sól potasowa kwasu cyjanowodorowego; noun | cyankalium [~et el. -kaliet el. ~]substantiv |
| despota (historia, historyczny, historycznie) tytuł dworski w Cesarstwie Bizantyjskim, nadawany honorowo synom lub zięciom cesarzy; noun | despot [~en ~er]substantiv |
| despota (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) władca absolutny, mający nieograniczoną władzę noun | despot [~en ~er]substantiv |
| despota (przenośnie, przenośnia) człowiek bezwzględny, narzucający swoją wolę noun | despot [~en ~er]substantiv |
| despotyczny (historia, historyczny, historycznie) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) związany z despotyzmem jako formą rządów lub z despotą adjective | despotisk [~t ~a]adjektiv |
| despotyczny (książkowy) narzucający własną wolę i wymagający od innych bezwzględnego posłuszeństwa adjective | myndig [~t ~a]adjektiv |
| despotyzm (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) bezwzględna i nieograniczona władza, opierająca się na terrorze oraz nieprzestrzeganiu praw i wolności obywatelskich noun | despoti [~n ~er]substantiv |
| dichromian potasu | |
| głupota noun niedostatek rozumu przejawiający się brakiem bystrości, nieumiejętnością rozpoznawania istoty rzeczy, związków przyczynowo-skutkowych, przewidywania i kojarzenia | dumhet [~en ~er]substantiv enfald [~en]substantiv |
| głupoty noun | dynga [~n]substantiv |
| hipopotam (zoologia, zoologiczny) ssak z rzędu parzystokopytnych prowadzący ziemnowodny tryb życia; noun | flodhäst [~en ~ar]substantiv |
| hipoteka (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) rodzaj zabezpieczenia długu poprzez umożliwienie wierzycielowi odzyskanie go z nieruchomości, której to zabezpieczenie dotyczy; noun | hypotek [~et; pl. ~]substantiv inteckning [~en ~ar]substantiv |
