Polska | Svenska |
---|---|
orzecznik (językoznawstwo, językoznawczy) nieczasownikowa część orzeczenia imiennego; noun | attribut [~et; pl. ~]substantiv |
orzecznik adjective | predikativ [~t, ~a]adjektiv |
orzecznikowy (gramatyka) związany z orzecznikiem, dotyczący orzecznika |