Polsčina-Nemčina slovník »
dziedzic znamená v Nemčina
| Polsčina | Nemčina |
|---|---|
| dziedzic noun | der Gutsherr [des Gutsherren; die Gutsherren]Substantiv |
| dziedzic noun osoba, która coś po kimś przejmuje | der Erbe [des Erbes, des Erben; —, die Erben]Substantiv |
| dziedzictwo noun | der Schatz [des Schatzes; die Schätze]Substantiv |
| dziedzictwo noun dobra zachowane dla następnych pokoleń | der Erbe [des Erbes, des Erben; —, die Erben]Substantiv |
| dziedzictwo noun majątek przejęty po kimś | das Erbstück [des Erbstück(e)s; die Erbstücke]Substantiv |
| dziedzictwo noun prawo przekazywania czegoś | die Dezentralisierung [der Dezentralisierung; die Dezentralisierungen]Substantiv |
| dziedziczenie (rzeczownik odczasownikowy) od dziedziczyć noun | die Erbschaft [der Erbschaft; die Erbschaften]Substantiv |
| dziedziczność (biologia, biologiczny) zespół procesów zachodzących podczas powstawania i rozwoju osobniczego organizmów, prowadzący do odtwarzania cech organizmów rodzicielskich; noun | HeritabilitätSubstantiv |
| dziedziczność (historia, historyczny, historycznie) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przekazywalność czegoś na podstawie spadku lub następstwa po przodkach noun | HeritabilitätSubstantiv |
| dziedziczność noun cecha tego, co jest dziedziczne | HeritabilitätSubstantiv |
| dziedziczny adjective przekazywany przez przodków lub przejęty od nich | Erb-Adjektiv |
| dziedziczyć verb być uprawnionym do takiego otrzymania | erben [erbte; hat geerbt]Verb |
| dziedziczyć verb o potomstwie organizmów żywych: przejmować cechy przodka | erben [erbte; hat geerbt]Verb |
| dziedziczyć verb otrzymywać majątek (spadek) lub tytuł szlachecki po czyjejś śmierci | erben [erbte; hat geerbt]Verb |
| bezdziedziczny (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) nieodziedziczony przez nikogo adjective | erbenlos | unvererbtAdjektiv |
| czynnik dziedziczny phrase | der Erbfaktor [des Erbfaktors; die Erbfaktoren]Phrase |
| wydziedziczyć (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) pozbawić praw do dziedziczenia, do przysługującego spadku verb | enterben [enterbte; hat enterbt]Verb |
| światowe dziedzictwo noun | das Weltkulturerbe [des Weltkulturerbes; —]Substantiv |
