erb- znamená v Polsčina
| Nemčina | Polsčina |
|---|---|
| Erb- Adjektiv | dziedzicznyadjective |
| das Erbarmen [des Erbarmens; —] Substantiv | zmiłowanienoun |
| erbarmungslos [erbarmungsloser; am erbarmungslosesten] Adjektiv | bezpardonowoadjective bezwzględnieadjective bezwzględnyadjective nieubłaganieadjective |
| erbarmungslos | erbittert | gnadenlos | rücksisichtslos Adjektiv | bezpardonowy(przenośnie, przenośnia) ostry, brutalny, bezwzględny, pozbawiony skrupułów |
| erbitten [erbat; hat erbeten] Verb | wyprosićverb |
| erbaulich Adjektiv | budującyadjective |
| der Erbe [des Erbes, des Erben; —, die Erben] Substantiv | dziedzicnoun dziedzictwonoun spadkobierca(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) osoba fizyczna lub prawna, na którą przechodzi spadek po kimś spadkobierczyninoun spuściznanoun zstępny(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) potomek danej osoby; |
| erben [erbte; hat geerbt] Verb | dziedziczyćverb dziedziczyćverb dziedziczyćverb |
| erbenlos | unvererbt Adjektiv | bezdziedziczny(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) nieodziedziczony przez nikogo |
| der Erbfaktor [des Erbfaktors; die Erbfaktoren] Phrase | czynnik dziedzicznyphrase |
| Erbil Substantiv | Irbil(geografia, geograficzny) (administracja) miasto w północnym Iraku; |
| erbittert | heftig Adjektiv | zażartyadjective |
| erbittert | unnachgiebig Adjektiv | zażartyadjective |
| das Erbium [des Erbiums; —] Substantiv | erb(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Er i liczbie atomowej 68; |
| erblassen [erblasste, ist erblasst] Verb | zblednąćverb |
| der Erblasser [des Erblassers; die Erblasser] Substantiv | spadkodawca(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) osoba pozostawiająca spadek spadkodawczyninoun testatornoun |
| erbleichen [erblich/erbleichte; ist erblichen/erbleicht] Verb | parzyć(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) poddawać coś działaniu wrzątku lub gorącej wody |
| erblicken | sehen Verb | zobaczyćverb |
| erblühen [erblühte; ist erblüht] Verb | zakwitaćverb |
| erbosen | ärgern Verb | gniewaćverb |
| Erbrechen [erbrach; hat erbrochen] Substantiv | wymiotynoun |
| erbringen [erbrachte; hat erbracht] Verb | przynosić zyskiverb uregulowaćverb wyświadczyćverb świadczyćverb |
| erbrechen | übergeben Verb | wymiotować(fizjologia, fizjologiczny) zwracać przez usta zawartość żołądka |
| Erbrochenes Substantiv | wymiocinynoun |
| die Erbschaft [der Erbschaft; die Erbschaften] Substantiv | dziedziczenie(rzeczownik odczasownikowy) od dziedziczyć |
