Polnisch-Deutsch Wörterbuch »
typ bedeutet auf Deutsch
| Polnisch | Deutsch |
|---|---|
| monotypowy (biologia, biologiczny) (systematyka) związany z monotypem, dotyczący monotypu adjective | monotypischAdjektiv |
| nietypowo adverb w sposób nietypowy | atypisch [atypischer; am atypischsten]Adverb |
| nietypowy adjective inny niż powszechnie spotykany, nie należący do żadnego typu | atypisch | untypischAdjektiv |
| osiedle typu miejskiego (administracja) pośredni między miastem a wsią status jednostki osadniczej, w której ludność w dużej mierze nie zajmuje się działalnością rolniczą, np. osiedla przyfabryczne noun | Siedlung städtischen TypsSubstantiv |
| podtyp (biologia, biologiczny) (systematyka) w systematyce takson niższy od typu noun | SubphylumSubstantiv |
| prototyp (technologia, technika, techniczny) pierwszy działający egzemplarz maszyny lub urządzenia, wykonany według dokumentacji i stanowiący podstawę do dalszej produkcji; noun | der Prototyp [des Prototyps; die Prototypen]Substantiv |
| serotyp (mikrobiologia, mikrobiologiczny) grupa w obrębie gatunku mikroorganizmu wyróżniająca się antygenami na powierzchni jej przedstawicieli; noun | SerotypSubstantiv |
| stereotyp (socjologia, socjologiczny) uproszczona konstrukcja myślowa zawierająca irracjonalne bądź fałszywe przeświadczenie dotyczące różnych zjawisk, instytucji, osób, a najczęściej innych grup społecznych; noun | StereotypSubstantiv |
| stypa (etnografia, etnograficzny) (gastronomia) poczęstunek organizowany po pogrzebie; noun | die Totenwache [der Totenwache; die Totenwachen]Substantiv |
| stypendium noun pomoc finansowa udzielana osobom kształcącym się lub prowadzącym badania naukowe | das Stipendium [des Stipendiums; die Stipendien]Substantiv |
| stypendysta noun osoba, która otrzymuje stypendium, jest na stypendium | der Stipendiat [des Stipendiaten; die Stipendiaten]Substantiv |
| stypulacja (dawniej, dawny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) umowa, ugoda lub inne zobowiązanie noun | die Abmachung [der Abmachung; die Abmachungen]Substantiv |
| stypulować (rzadki, rzadko używany) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) wymagać, określać, przewidywać, zastrzegać, postulować, nakazywać verb | stipulieren [stipulierte; ist stipuliert]Verb |
