rzeczownik bedeutet auf Deutsch

Polnisch	Deutsch
rzeczownik (gramatyka) część mowy umożliwiająca rozróżnianie przedmiotów, osób, zwierząt, pojęć itp. poprzez nadanie im nazw lub imion; noun	Substantiv \| Hauptwort \| DingwortSubstantiv
rzeczownik odczasownikowy (językoznawstwo, językoznawczy) rzeczownik utworzony od czasownika, zwykle będący nazwą czynności lub stanu; w niektórych językach może występować również w funkcji imiesłowu przysłówkowego współczesnego lub imiesłowu przymiotnikowego czynnego noun	das Gerundium [des Gerundiums; die Gerundien]Substantiv
rzeczownik pospolity noun	das Appellativum [des Appellativums; die Appellativa]Substantiv
rzeczownik własny (gramatyka) rzeczownik będący nazwą konkretnej osoby lub innej istoty żywej, przedmiotu, miejsca lub obiektu geograficznego noun	der Eigenname [des Eigennamens; die Eigennamen]Substantiv
rzeczownik zbiorowy (gramatyka) rzeczownik, który określa zbiór przedmiotów jednostkowych noun	das Kollektivum [des Kollektivums; die Kollektiva]Substantiv
rzeczownikowy (gramatyka) odnoszący się do rzeczownika, związany z rzeczownikiem adjective	materiell [materieller; am materiellsten]Adjektiv
przyrzeczownikowy (językoznawstwo, językoznawczy) łączący się z rzeczownikiem adjective	adnominalAdjektiv

Zuletzt gesucht