Polsčina | Nemčina |
---|---|
rzeczownik (gramatyka) część mowy umożliwiająca rozróżnianie przedmiotów, osób, zwierząt, pojęć itp. poprzez nadanie im nazw lub imion; noun | Substantiv | Hauptwort | DingwortSubstantiv |
rzeczownik odczasownikowy (językoznawstwo, językoznawczy) rzeczownik utworzony od czasownika, zwykle będący nazwą czynności lub stanu; w niektórych językach może występować również w funkcji imiesłowu przysłówkowego współczesnego lub imiesłowu przymiotnikowego czynnego noun | das Gerundium [des Gerundiums; die Gerundien]Substantiv |
rzeczownik pospolity noun | das Appellativum [des Appellativums; die Appellativa]Substantiv |
rzeczownik własny (gramatyka) rzeczownik będący nazwą konkretnej osoby lub innej istoty żywej, przedmiotu, miejsca lub obiektu geograficznego noun | der Eigenname [des Eigennamens; die Eigennamen]Substantiv |
rzeczownik zbiorowy (gramatyka) rzeczownik, który określa zbiór przedmiotów jednostkowych noun | das Kollektivum [des Kollektivums; die Kollektiva]Substantiv |
rzeczownikowy (gramatyka) odnoszący się do rzeczownika, związany z rzeczownikiem adjective | materiell [materieller; am materiellsten]Adjektiv |
przyrzeczownikowy (językoznawstwo, językoznawczy) łączący się z rzeczownikiem adjective | adnominalAdjektiv |