Nederlands-Engels woordenboek »
uitbreken betekenis in Engels
| Nederlands | Engels |
|---|---|
| uitbreken substantief {n} | outbreak [outbreaks]((fig.) an outburst or sudden eruption, especially violent) |
| Nederlands | Engels |
|---|---|
| uitbreken substantief {n} | outbreak [outbreaks]((fig.) an outburst or sudden eruption, especially violent) |
