Nederlands-Engels woordenboek »
absolutie betekenis in Engels
| Nederlands | Engels |
|---|---|
| absolutie substantief {f} | absolution(absolving or setting free from guilt, sin or penalty; forgiveness of an offense) |
| absolutie gevend bijvoeglijk naamwoord | absolutory(serving to absolve) |
| absolutief bijvoeglijk naamwoord | absolutive(grammatical case) |
| absolutief substantief {m} | absolutive case(case used to indicate the patient or experiencer of a verb’s action) |
