Engels-Nederlands woordenboek »
weird betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| weird [weirder, weirdest] (deviating from the normal; bizarre) adjective [UK: wɪəd] [US: ˈwɪrd] | merkwaardigbijvoeglijk naamwoord ongewoonbijvoeglijk naamwoord |
| weird [weirder, weirdest] (having an unusually strange character or behaviour) adjective [UK: wɪəd] [US: ˈwɪrd] | bizarbijvoeglijk naamwoord eigenaardigbijvoeglijk naamwoord raarbijvoeglijk naamwoord vreemdbijvoeglijk naamwoord |
| weird [weirder, weirdest] (having supernatural or preternatural power) adjective [UK: wɪəd] [US: ˈwɪrd] | bovennatuurlijkbijvoeglijk naamwoord |
| weird out (make feel strange) verb | de kriebels bezorgenwerkwoord |
