Engels-Nederlands woordenboek »

virtue betekenis in Nederlands

EngelsNederlands
virtue [virtues] (chastity and faithfulness)
noun
[UK: ˈvɜː.tʃuː]
[US: ˈvɝː.tʃuː]

kuisheidsubstantief
{f}

virtue [virtues] (excellence in morals)
noun
[UK: ˈvɜː.tʃuː]
[US: ˈvɝː.tʃuː]

deugdsubstantief
{f}

deugdzaamheidsubstantief
{f}

make a virtue of necessity (to make the best of a difficult situation)
verb
[UK: ˈmeɪk ə ˈvɜː.tʃuː əv nɪ.ˈse.sɪ.ti]
[US: ˈmeɪk ə ˈvɝː.tʃuː əv nə.ˈse.sə.ti]

van de nood een deugd makenwerkwoord

patience is a virtue (it is better to be patient than impatient)
phrase
[UK: ˈpeɪʃns ɪz ə ˈvɜː.tʃuː]
[US: ˈpeɪ.ʃəns ˈɪz ə ˈvɝː.tʃuː]

Geduld is een schone zaakphrase

seven virtues (seven heavenly virtues)
noun

zeven deugdensubstantief

Zoek geschiedenis