Engels-Nederlands woordenboek »
transition betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| transition [transitions] (process of change from one form, state, style or place to another) noun [UK: træn.ˈzɪʃ.n̩] [US: træn.ˈzɪʃ.n̩] | overgangsubstantief |
| transition metal [transition metals] (transition element) noun [UK: træn.ˈzɪʃ.n̩ ˈmet.l̩] [US: træn.ˈzɪʃ.n̩ ˈmet.l̩] | overgangsmetaalsubstantief |
| transitional (of or relating to a transition) adjective [UK: træn.ˈsɪʃ.n̩əl] [US: træn.ˈsɪʃ.n̩əl] | overgangs-bijvoeglijk naamwoord transitorischbijvoeglijk naamwoord |
| transitional (temporary; pending the implementation of something new) adjective [UK: træn.ˈsɪʃ.n̩əl] [US: træn.ˈsɪʃ.n̩əl] | provisoirbijvoeglijk naamwoord provisorischbijvoeglijk naamwoord tijdelijkbijvoeglijk naamwoord voorlopigbijvoeglijk naamwoord |
