Engels-Nederlands woordenboek »
transit betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| transit [transits] (act of passing over, across, or through something) noun [UK: ˈtræn.sɪt] [US: ˈtræn.zət] | doortochtsubstantief |
| transit [transits] (astronomy: passage of a celestial body) noun [UK: ˈtræn.sɪt] [US: ˈtræn.zət] | overgangsubstantief |
| transition [transitions] (process of change from one form, state, style or place to another) noun [UK: træn.ˈzɪʃ.n̩] [US: træn.ˈzɪʃ.n̩] | overgangsubstantief |
| transition metal [transition metals] (transition element) noun [UK: træn.ˈzɪʃ.n̩ ˈmet.l̩] [US: træn.ˈzɪʃ.n̩ ˈmet.l̩] | overgangsmetaalsubstantief |
| transitional (of or relating to a transition) adjective [UK: træn.ˈsɪʃ.n̩əl] [US: træn.ˈsɪʃ.n̩əl] | overgangs-bijvoeglijk naamwoord transitorischbijvoeglijk naamwoord |
| transitional (temporary; pending the implementation of something new) adjective [UK: træn.ˈsɪʃ.n̩əl] [US: træn.ˈsɪʃ.n̩əl] | provisoirbijvoeglijk naamwoord provisorischbijvoeglijk naamwoord tijdelijkbijvoeglijk naamwoord voorlopigbijvoeglijk naamwoord |
| transitive (affected by transference of signification) adjective [UK: ˈtræn.sə.tɪv] [US: ˈtræn.sə.tɪv] | overdrachtelijkbijvoeglijk naamwoord |
| transitive (grammar, of a verb: taking an object or objects) adjective [UK: ˈtræn.sə.tɪv] [US: ˈtræn.sə.tɪv] | overgankelijkbijvoeglijk naamwoord transitiefbijvoeglijk naamwoord |
| transitive verb (a verb that is accompanied by a direct object) noun [UK: ˈtræn.sə.tɪv vɜːb] [US: ˈtræn.sə.tɪv ˈvɝːb] | overgankelijk werkwoordsubstantief transitief werkwoordsubstantief |
| transitory (lasting only a short time, see also: transient) adjective [UK: ˈtræn.sɪt.r̩i] [US: ˈtræn.zə.ˌtɔː.ri] | voorbijgaandbijvoeglijk naamwoord |
| bus rapid transit (form of rapid transit) noun | hov-bussubstantief |
| intransitive (of a verb, not taking a direct object) adjective [UK: ɪn.ˈtræn.sə.tɪv] [US: ɪn.ˈtræn.sə.tɪv] | intransitiefbijvoeglijk naamwoord onovergangelijkbijvoeglijk naamwoord |
| intransitive verb (action verb not taking a direct object, see also: neuter) noun [UK: ɪn.ˈtræn.sə.tɪv vɜːb] [US: ɪn.ˈtræn.sə.tɪv ˈvɝːb] | onovergankelijk werkwoordsubstantief |
