Engels-Nederlands woordenboek »
surreptitious betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| surreptitious (stealthy, furtive, well hidden, covert) adjective [UK: ˌsʌ.rəp.ˈtɪ.ʃəs] [US: ˌsʌ.rəp.ˈtɪ.ʃəs] | heimelijkbijvoeglijk naamwoord steelsbijvoeglijk naamwoord verdektbijvoeglijk naamwoord verdokenbijvoeglijk naamwoord |
| surreptitiously (in a surreptitious manner) adverb [UK: ˌsʌ.rəp.ˈtɪ.ʃə.sli] [US: ˌsʌ.rəp.ˈtɪ.ʃə.sli] | clandestienbijwoord |
