Engels | Nederlands |
---|---|
smug [smugger, smuggest] (irritatingly pleased with oneself; self-satisfied) adjective [UK: smʌɡ] [US: ˈsməɡ] | zelfingenomenbijvoeglijk naamwoord |
smuggle [smuggled, smuggling, smuggles] verb [UK: ˈsmʌɡ.l̩] [US: ˈsmʌɡ.l̩] | smokkelenwerkwoord |
smuggler [smugglers] (One who smuggles things) noun [UK: ˈsmʌ.ɡlə(r)] [US: ˈsmʌ.ɡlər] | smokkelaarsubstantief |
smuggling (an act of something being smuggled) noun [UK: ˈsmʌɡ.l̩.ɪŋ] [US: ˈsmʌɡ.l̩.ɪŋ] | smokkelsubstantief |
smugness (state or quality of being smug) noun [UK: ˈsmʌɡ.nəs] [US: ˈsmʌɡ.nəs] | zelfingenomenheidsubstantief |