Engels-Nederlands woordenboek »
rebuke betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| rebuke [rebukes] (harsh criticism) noun [UK: rɪ.ˈbjuːk] [US: ri.ˈbjuːk] | berispingsubstantief verwijt [verwijten]substantief |
| rebuke [rebuked, rebuking, rebukes] (to criticise harshly; to reprove) verb [UK: rɪ.ˈbjuːk] [US: ri.ˈbjuːk] | aanmanenwerkwoord aansporenwerkwoord beknorrenwerkwoord berispenwerkwoord manenwerkwoord terechtwijzenwerkwoord verwijtenwerkwoord |
