rebellion betekenis in Nederlands

Engels	Nederlands
rebellion [rebellions] (armed resistance) noun [UK: rɪ.ˈbe.lɪən] [US: rə.ˈbe.ljən]	oproersubstantief opstandsubstantief {m} rebelliesubstantief {f} verzetsubstantief {n}

Engels

Nederlands

rebellion [rebellions] (armed resistance)
noun
[UK: rɪ.ˈbe.lɪən]
[US: rə.ˈbe.ljən]

oproersubstantief

opstandsubstantief
{m}

rebelliesubstantief
{f}

verzetsubstantief
{n}

Zoek geschiedenis