objurgation betekenis in Nederlands

Engels	Nederlands
objurgation (strong rebuke or scolding) noun [UK: ˌɒb.dʒə.ˈɡeɪʃ.n̩] [US: ˌɒb.dʒə.ˈɡeɪʃ.n̩]	berispingsubstantief {f} uitbrandersubstantief {m} verwijt [verwijten]substantief {n}

Engels

Nederlands

objurgation (strong rebuke or scolding)
noun
[UK: ˌɒb.dʒə.ˈɡeɪʃ.n̩]
[US: ˌɒb.dʒə.ˈɡeɪʃ.n̩]

berispingsubstantief
{f}

uitbrandersubstantief
{m}

verwijt [verwijten]substantief
{n}

Zoek geschiedenis