Engels-Nederlands woordenboek »
obdurate betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| obdurate (Physically hardened, toughened) adjective [UK: ˈɒb.djʊə.rət] [US: ˈɒb.djʊə.rət] | keihardbijvoeglijk naamwoord |
| obdurate (Stubbornly persistent, generally in wrongdoing; refusing to reform or repent) adjective [UK: ˈɒb.djʊə.rət] [US: ˈɒb.djʊə.rət] | hardleersbijvoeglijk naamwoord koppigbijvoeglijk naamwoord onverzettelijkbijvoeglijk naamwoord weerbarstigbijvoeglijk naamwoord |
