Engels-Nederlands woordenboek »

intransigence betekenis in Nederlands

EngelsNederlands
intransigence noun
[UK: ɪn.ˈtræn.sɪ.dʒəns]
[US: ˌɪn.ˈtræn.sə.dʒəns]

onverzettelijkheidsubstantief
{f}

↑

Zoek geschiedenis

    Online woordenboeken

    Meer curiosa