Engels-Nederlands woordenboek »

interruption betekenis in Nederlands

EngelsNederlands
interruption (the act of interrupting, or the state of being interrupted)
noun
[UK: ˌɪn.tə.ˈrʌp.ʃn̩]
[US: ˌɪn.tə.ˈrəp.ʃn̩]

onderbrekingsubstantief
{f}

↑

Zoek geschiedenis

    Online woordenboeken

    Meer curiosa