Engels-Nederlands woordenboek »

inbreeding betekenis in Nederlands

EngelsNederlands
inbreeding (breeding between members of small population)
noun
[UK: ˌɪn.ˈbriːd.ɪŋ]
[US: ˌɪn.ˈbriːd.ɪŋ]

inteeltsubstantief
{f}

↑

Zoek geschiedenis

    Online woordenboeken

    Meer curiosa