Engels-Nederlands woordenboek »
except betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| except [excepted, excepting, excepts] (to exclude) verb [UK: ɪk.ˈsept] [US: ɪk.ˈsept] | uitsluitenwerkwoord uitzonderenwerkwoord |
| except [excepted, excepting, excepts] (to take exception, to object to) verb [UK: ɪk.ˈsept] [US: ɪk.ˈsept] | bezwaar hebbenwerkwoord bezwaar makenwerkwoord protesterenwerkwoord |
| except (with the exception of) preposition [UK: ɪk.ˈsept] [US: ɪk.ˈsept] | behalvepreposition uitgezonderdpreposition |
| exception [exceptions] (act of excepting or excluding; exclusion) noun [UK: ɪk.ˈsep.ʃn̩] [US: ɪk.ˈsep.ʃn̩] | uitzonderingsubstantief |
| exception that proves the rule (occurrence of counterexample) noun | uitzondering die de regel bevestigtsubstantief |
| exceptional (forming an exception) adjective [UK: ɪk.ˈsep.ʃn̩əl] [US: ɪk.ˈsep.ʃn̩əl] | buitengewoonbijvoeglijk naamwoord exceptioneelbijvoeglijk naamwoord uitzonderlijkbijvoeglijk naamwoord |
| exceptionality [exceptionalities] (quality of being exceptional) noun [UK: eksˌepʃənˈalɪti] [US: eksˌepʃənˈælɪɾi] | uitzonderlijkheidsubstantief |
| exceptionally (unusual, remarkable or exceptional degree) adverb [UK: ɪk.ˈsep.ʃə.nə.li] [US: ɪk.ˈsep.ʃə.nə.li] | buitengewoonbijwoord |
| unexceptionable (beyond reproach) adjective [UK: ˌʌ.nɪk.ˈsep.ʃə.nəb.l̩] [US: ˌʌ.nɪk.ˈsep.ʃə.nəb.l̩] | onberispelijkbijvoeglijk naamwoord |
