Engels-Nederlands woordenboek »
errant betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| errant (straying from the proper course or standard) adjective [UK: ˈe.rənt] [US: ˈe.rənt] | dolendbijvoeglijk naamwoord |
| aberrant (deviating from the norm) adjective [UK: æ.ˈbe.rənt] [US: æ.ˈbe.rənt] | onconventioneelbijvoeglijk naamwoord |
| aberrant (deviating from the ordinary or natural type; exceptional; abnormal) adjective [UK: æ.ˈbe.rənt] [US: æ.ˈbe.rənt] | atypischbijvoeglijk naamwoord uitzonderlijkbijvoeglijk naamwoord |
| aberrant (person wandering from the rest of the group) noun [UK: æ.ˈbe.rənt] [US: æ.ˈbe.rənt] | rare snuitersubstantief vreemde apostelsubstantief |
| aberrant (straying from the right way) adjective [UK: æ.ˈbe.rənt] [US: æ.ˈbe.rənt] | aberrantbijvoeglijk naamwoord afwijkendbijvoeglijk naamwoord |
| aberrant adjective [UK: æ.ˈbe.rənt] [US: æ.ˈbe.rənt] | afdwalendbijvoeglijk naamwoord |
