Engels-Nederlands woordenboek »

dispel betekenis in Nederlands

EngelsNederlands
dispel [dispelled, dispelling, dispels] (to drive away by scattering)
verb
[UK: dɪ.ˈspel]
[US: ˌdɪ.ˈspel]

verdrijvenwerkwoord

verjagenwerkwoord

↑

Zoek geschiedenis

    Online woordenboeken

    Meer curiosa