Engels-Nederlands woordenboek »
disobey betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| disobey [disobeyed, disobeying, disobeys] (to refuse to obey an order) verb [UK: ˌdɪ.sə.ˈbeɪ] [US: ˌdɪ.sə.ˈbeɪ] | niet gehoorzamenwerkwoord |
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| disobey [disobeyed, disobeying, disobeys] (to refuse to obey an order) verb [UK: ˌdɪ.sə.ˈbeɪ] [US: ˌdɪ.sə.ˈbeɪ] | niet gehoorzamenwerkwoord |
