clan betekenis in Nederlands

Engels	Nederlands
clan [clans] (group having common ancestor) noun [UK: klæn] [US: ˈklæn]	clansubstantief {m} sibbesubstantief {f} stamsubstantief {m}
clandestine (done or kept in secret) adjective [UK: klæn.ˈde.stɪn] [US: klæn.ˈde.stən]	clandestienbijvoeglijk naamwoord geheimbijvoeglijk naamwoord heimelijkbijvoeglijk naamwoord
clandestinely (in a secret, covert manner) adverb [UK: klæn.ˈde.stɪn.li] [US: klæn.ˈde.stən.li]	clandestienbijwoord heimelijkbijwoord stiekembijwoord
clandestinely (in an illicit way) adverb [UK: klæn.ˈde.stɪn.li] [US: klæn.ˈde.stən.li]	ongeoorloofdbijwoord onwettigbijwoord
clangour (a loud, repeating clanging sound; a loud racket; a din) noun [UK: ˈklæŋə(r)] [US: ˈklæŋər]	galmensubstantief geschalsubstantief

Zoek geschiedenis