Engels-Nederlands woordenboek »
brittle betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| brittle [brittler, brittlest] (able to break or snap easily under stress or pressure) adjective [UK: ˈbrɪt.l̩] [US: ˈbrɪt.l̩] | broosbijvoeglijk naamwoord brosbijvoeglijk naamwoord |
| brittle [brittler, brittlest] (apt to break or crumble when bending) adjective [UK: ˈbrɪt.l̩] [US: ˈbrɪt.l̩] | breekbaarbijvoeglijk naamwoord |
| brittle [brittler, brittlest] (emotionally fragile, easily offended) adjective [UK: ˈbrɪt.l̩] [US: ˈbrɪt.l̩] | kribbigkoelafstandelijkbijvoeglijk naamwoord |
| embrittlement (Process of being embrittled.) noun [UK: embrˈɪtəlmənt] [US: embrˈɪɾəlmənt] | verbrossingsubstantief |
