Engels-Nederlands woordenboek »
brick betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| brick [bricks] (hardened block used for building) noun [UK: brɪk] [US: ˈbrɪk] | baksteensubstantief |
| brick (made of brick(s)) adjective [UK: brɪk] [US: ˈbrɪk] | bakstenenbijvoeglijk naamwoord |
| brick (make into brick) verb [UK: brɪk] [US: ˈbrɪk] | tot bakstenen bakkenwerkwoord |
| brick [bricks] (term for a helpful, reliable person) noun [UK: brɪk] [US: ˈbrɪk] | beschermengelsubstantief kanjersubstantief toeverlaatsubstantief |
| brick [bricks] noun [UK: brɪk] [US: ˈbrɪk] | koelkastsubstantief |
| bricklayer [bricklayers] (craftsman) noun [UK: ˈbrɪ.kleɪə(r)] [US: ˈbrɪ.ˌkleər] | metselaarsubstantief |
| one brick short of a full load (not mentally sound; insane) adjective | er zit een schroefje losbijvoeglijk naamwoord ze niet alle vijf op een rijtje hebbenbijvoeglijk naamwoord |
| thick as a brick adjective [UK: θɪk əz ə brɪk] [US: ˈθɪk ˈæz ə ˈbrɪk] | plank voor het hoofdbijvoeglijk naamwoord |
