Engels-Nederlands woordenboek »

brainchild betekenis in Nederlands

EngelsNederlands
brainchild (creation)
noun
[UK: ˈbreɪn.tʃaɪld]
[US: ˈbreɪn.ˌtʃaɪld]

geesteskindsubstantief
{n}

hersenkindsubstantief
{n}

idee [ideeën]substantief

↑

Zoek geschiedenis

    Online woordenboeken

    Meer curiosa