Duits-Nederlands woordenboek »
wieder betekenis in Nederlands
| Duits | Nederlands |
|---|---|
| die Wiederkehr [der Wiederkehr; —] Substantiv | terugkeersubstantief terugkomstsubstantief wederkeersubstantief wederkomstsubstantief |
| wiederlegen | ontzenuwenwerkwoord weerleggenwerkwoord |
| wiederspenstig Adjektiv | oproerigbijvoeglijk naamwoord opstandigbijvoeglijk naamwoord |
| wiederstandsfähig | fermbijvoeglijk naamwoord forsbijvoeglijk naamwoord potigbijvoeglijk naamwoord robuustbijvoeglijk naamwoord stoerbijvoeglijk naamwoord |
| der Wiedertäufer [des Wiedertäufers; die Wiedertäufer] Substantiv | |
| wiederwärtig | antipathiekbijvoeglijk naamwoord onaangenaambijvoeglijk naamwoord |
| Wiederwillen | |
| auf Wiedersehen | vaarwelinterjection |
| Zuwiederhandlung |
