Duits-Nederlands woordenboek »
härte betekenis in Nederlands
| Duits | Nederlands |
|---|---|
| die Härte [der Härte; die Härten] Substantiv | gehardheidsubstantief hardheidsubstantief stugheidsubstantief |
| härten [härtete; hat gehärtet] Verb | |
| hart [härter; am härtesten] Adjektiv | hardbijvoeglijk naamwoord onzachtbijvoeglijk naamwoord stugbijvoeglijk naamwoord |
| abhärten [härtete ab; hat abgehärtet] Verb | |
| erhärten [erhärtete; hat erhärtet] Verb |
