flau betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
flau [flauer; am flauesten] Adjektiv	flauwbijvoeglijk naamwoord lichtbijvoeglijk naamwoord lijzigbijvoeglijk naamwoord loombijvoeglijk naamwoord lusteloosbijvoeglijk naamwoord slapbijvoeglijk naamwoord sloombijvoeglijk naamwoord traagbijvoeglijk naamwoord vadsigbijvoeglijk naamwoord zwakbijvoeglijk naamwoord
die Flauheit [der Flauheit; —] Substantiv	loomheidsubstantief slapheidsubstantief slaptesubstantief stilstandsubstantief traagheidsubstantief vadsigheidsubstantief
der Flaum [des Flaums; —] Substantiv	donsm nesthaarm waasm
die Flaumfeder [der Flaumfeder; die Flaumfedern] Substantiv	donssubstantief nesthaarsubstantief waassubstantief
die Flause [der Flause; die Flausen] Substantiv	draaierijsubstantief smoessubstantief smoesjesubstantief toevluchtsubstantief
auflauern [lauerte auf; hat aufgelauert] (Dativ) Phrase	belagenwerkwoord
die Pflaume [der Pflaume; die Pflaumen] Substantiv	pruimsubstantief
der Pflaumenbaum [des Pflaumenbaums, des Pflaumenbaumes; die Pflaumenbäume] Substantiv	pruimeboomm

Zoek geschiedenis