falle betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
die Falle [der Falle; die Fallen] Substantiv	slagsubstantief valsubstantief valknipsubstantief valkuilsubstantief valstriksubstantief
fallen Verb	afvallenv neervallenv stortenv vallenv verschietenv
der Fall [des Falls, des Falles; die Fälle] Substantiv	gebeurtenism gelegenheidm gevalm naamvalm valm zaakm
anfallen Verb	aangrijpenv aantastenv aanvallenv tackelenv
der Anfall [des Anfalls/Anfalles; die Anfälle] Substantiv	aanvalm offensiefm vlaagm
auffallen	opvallenwerkwoord
ausfallen Verb	aangrijpenv aantastenv aanvallenv tackelenv uitvallenv
befallen [befällt; befiel; hat befallen] Verb	aangrijpenv aantastenv aanvallenv tackelenv
der Beifall [des Beifalls, des Beifalles; —] Substantiv	acclamatiem applausm bijvalm bijvalsbetuigingm fiatm goedkeuringm toejuichingm

Zoek geschiedenis