fall betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
Bedingungsfall	voorwaardelijkewijs
befallen [befällt; befiel; hat befallen] Verb	aangrijpenv aantastenv aanvallenv tackelenv
der Beifall [des Beifalls, des Beifalles; —] Substantiv	acclamatiem applausm bijvalm bijvalsbetuigingm fiatm goedkeuringm toejuichingm
Beifall spenden	adhesiebetuigen applaudisserenwerkwoord toejuichenwerkwoord
der Durchfall [des Durchfalles/Durchfalls; die Durchfälle] Substantiv	buikloopm diarreem
ebenfalls Adverb	eveneensbijwoord evenzeerbijwoord medebijwoord ookbijwoord
der Einfall [des Einfall(e)s; die Einfälle] Substantiv	invalm
einfallen [fiel ein; ist eingefallen] Verb	binnenrukkenv binnenvallenv inkalvenv innemenv vermeesterenv zichmeestermakenvanv
entfallen [entfiel; ist entfallen] Verb	afvallenv afvalligwordenv uitvallenv
gefallen [gefiel; hat gefallen] Verb	aanstaanwerkwoord behagenwerkwoord bevallenwerkwoord zinnenwerkwoord
das Gefallen [des Gefallens; —] Substantiv	gedienstigheidm welwillendheidm
die Gefälligkeit [der Gefälligkeit; die Gefälligkeiten] Substantiv	bereidvaardigheidsubstantief gedienstigheidsubstantief schikkelijkheidsubstantief

Zoek geschiedenis