Duits-Nederlands woordenboek »
fall betekenis in Nederlands
| Duits | Nederlands |
|---|---|
| die Fallsucht [der Fallsucht; —] Substantiv | epilepsiesubstantief toevallensubstantief vallendeziektesubstantief |
| abfällig [abfälliger; am abfälligsten] Adjektiv | ongunstigbijvoeglijk naamwoord |
| allenfalls Phrase | inelkgevalbijwoord |
| auffällig [auffälliger; am auffälligsten] Adjektiv | sprekendbijvoeglijk naamwoord treffendbijvoeglijk naamwoord |
| baufällig [baufälliger; am baufälligsten] Adjektiv | aftandsbijvoeglijk naamwoord bouwvalligbijvoeglijk naamwoord gammelbijvoeglijk naamwoord uitgeleefdbijvoeglijk naamwoord uitgewoondbijvoeglijk naamwoord wrakbijvoeglijk naamwoord |
| hinfällig [hinfälliger; am hinfälligsten] Adjektiv | aftandsbijvoeglijk naamwoord bouwvalligbijvoeglijk naamwoord gammelbijvoeglijk naamwoord ijdelbijvoeglijk naamwoord nietigbijvoeglijk naamwoord onbelangrijkbijvoeglijk naamwoord uitgeleefdbijvoeglijk naamwoord uitgewoondbijvoeglijk naamwoord wrakbijvoeglijk naamwoord |
| andernfalls Adverb | andersbijwoord |
| der Anfall [des Anfalls/Anfalles; die Anfälle] Substantiv | |
| anfallen Verb | |
| auffallen | opvallenwerkwoord |
| ausfallen Verb | |
| baufälliges Haus | koto kroto |
