Duits-Nederlands woordenboek »
arg betekenis in Nederlands
| Duits | Nederlands |
|---|---|
| ärgern [ärgerte; hat geärgert] Verb | |
| das Ärgernis [des Ärgernisses; die Ärgernisse] Substantiv | schandaal [schandalen]o |
| arglistig [arglistiger; am arglistigsten] Adjektiv | boosaardigbijvoeglijk naamwoord doortraptbijvoeglijk naamwoord gewiekstbijvoeglijk naamwoord hatelijkbijvoeglijk naamwoord kwaadaardigbijvoeglijk naamwoord listigbijvoeglijk naamwoord slimbijvoeglijk naamwoord snoodbijvoeglijk naamwoord tekwadertrouwbijvoeglijk naamwoord uitgeslapenbijvoeglijk naamwoord valsbijvoeglijk naamwoord |
| arglos [argloser; am arglosesten] Adjektiv | argeloosbijvoeglijk naamwoord |
| das Argon [des Argons] Substantiv | |
| das Argument [des Argumentes/Arguments; die Argumente] Substantiv | |
| argumentieren [argumentierte; hat argumentiert] Verb | |
| Argus | Argosubstantief Argussubstantief |
| der Argwohn [des Argwohns/Argwohnes] (gegen + Akkusativ) Substantiv | |
| argwöhnen [argwöhnte; hat geargwöhnt] Verb | verdenkenwerkwoord |
| argwöhnisch [argwöhnischer; am argwöhnischsten] Adjektiv | achterdochtigbijvoeglijk naamwoord argwanendbijvoeglijk naamwoord |
| bergen [barg; hat geborgen] Verb |
