ustnik înseamnă în Germană

Poloneză	Germană
ustnik (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) część instrumentu dętego w postaci rurki trzymanej w ustach lub przykładanej do nich w celu wdmuchania powietrza; noun	das Mundstück [des Mundstück(e)s; die Mundstücke]Substantiv
ustnik noun część aparatu służącego nurkowi do oddychania	das Mundstück [des Mundstück(e)s; die Mundstücke]Substantiv
ustnik noun część papierosa lub fajki trzymana w ustach podczas palenia	das Mundstück [des Mundstück(e)s; die Mundstücke]Substantiv
bezustnikowy (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) niemający ustnika adjective	mundstücklosAdjektiv
rozpustnik (przestarzałe, przestarzały) mężczyzna oddający się rozpuście noun	der Wüstling [des Wüstlings; die Wüstlinge]Substantiv

Istoricul cautarilor